Weekend raku
Prace wykonane na weekendzie z techniką raku w pracowni ceramicznej. Co to jest raku?
Ceramika raku (jap. 楽焼 raku-yaki) – rodzaj japońskiej ceramiki wypalanej w niekontrolowanej temperaturze w „żywym” ogniu, często w warunkach naturalnych (np. na ognisku w wykopanej jamie).
Czarki raku służą m.in. do ceremonii picia herbaty (chanoyu). Słynny był ośrodek blisko Kioto, gdzie od XVI wieku wytwarzano najsłynniejsze na wyspach czarki do herbaty.Raku znaczy radość i może dlatego cieszyły się dużym powodzeniem pomimo swojej chropowatości, nierównej faktury i nieregularnych kształtów. Były wymarzone wręcz dla praktykujących surowy Zen i przeciwieństwem dla gładkiej i kolorowej ceramiki chińskiej. Za najważniejszego wytwórcę i "ojca" raku uważa się Chojiro żyjącego w Kioto w latach 1516-92.
Rozpalone do czerwoności naczynia (temperatura 900-1150 °C) wyciąga się z ognia specjalnymi szczypcami. Następnie poddaje się je redukcji w materiale redukcyjnym np. w wodzie, trocinach czy trawie. Wszystkie te sposoby pozostawiają ślady na naczyniach w postaci odcisków narzędzi, trawy, liści. Szkliwa stosowane do raku mogą zawierać domieszki tlenków metali, co daje bardzo ciekawe mieniące efekty kolorystyczne podczas szkliwienia.
Masy ceramiczne stosowane do raku są ogniotrwałe oraz zawierają montmorylonit.
Ceramika raku (jap. 楽焼 raku-yaki) – rodzaj japońskiej ceramiki wypalanej w niekontrolowanej temperaturze w „żywym” ogniu, często w warunkach naturalnych (np. na ognisku w wykopanej jamie).
Czarki raku służą m.in. do ceremonii picia herbaty (chanoyu). Słynny był ośrodek blisko Kioto, gdzie od XVI wieku wytwarzano najsłynniejsze na wyspach czarki do herbaty.Raku znaczy radość i może dlatego cieszyły się dużym powodzeniem pomimo swojej chropowatości, nierównej faktury i nieregularnych kształtów. Były wymarzone wręcz dla praktykujących surowy Zen i przeciwieństwem dla gładkiej i kolorowej ceramiki chińskiej. Za najważniejszego wytwórcę i "ojca" raku uważa się Chojiro żyjącego w Kioto w latach 1516-92.
Rozpalone do czerwoności naczynia (temperatura 900-1150 °C) wyciąga się z ognia specjalnymi szczypcami. Następnie poddaje się je redukcji w materiale redukcyjnym np. w wodzie, trocinach czy trawie. Wszystkie te sposoby pozostawiają ślady na naczyniach w postaci odcisków narzędzi, trawy, liści. Szkliwa stosowane do raku mogą zawierać domieszki tlenków metali, co daje bardzo ciekawe mieniące efekty kolorystyczne podczas szkliwienia.
Masy ceramiczne stosowane do raku są ogniotrwałe oraz zawierają montmorylonit.
Komentarze
Prześlij komentarz